Heimwee...

Zoals jullie allemaal wel gemerkt hebben zijn we als Roemenië groep weer terug in Genemuiden. Zondagavond hebben we Leander en Egbert-Jan uitgezwaaid, die met het Breman busje naar Genemuiden vertrokken. Zij waren maandagmiddag weer in Genemuiden. Wij vertrokken maandagochtend om 10.00 uur. Om 08.30 uur genoten we eerst nog van een heerlijk ontbijt. Daarna werden alle koffers in de bus geladen en konden we vertrekken. Voordat we vertrokken namen we natuurlijk afscheid van Ds. Visky en zijn familie. Wat hebben we een geweldige tijd bij en met hen gehad. De gastvrijheid was hoger dan een 5* hotel kan bieden. Altijd stonden ze voor je klaar, en de woorden: ‘everything is possible’ werden vaak genoemd door hen. Afscheid nemen is voor de meesten niet gemakkelijk. We gingen echt naar huis, deze gedachte drong nu echt door. En eigenlijk wilden we helemaal niet naar huis. Bij het afscheid waren ook een aantal jongeren uit Roemenie aanwezig die we ontmoet hadden tijdens de VBK week. Liefdesbrieven werden over en weer uitgedeeld, en wie weet wat dit in toekomst nog teweeg brengt.

Stipt om 10.00 uur reden we Osorhei uit op weg naar onze eerste tussenstop: Budapest. Bij de grens van Hongarije duurde het kopen van een vignet iets langer dan gepland, maar om 14.00 uur kwamen we aan in Budapast. Hier hebben we tot 17.30 uur rondgewandeld. Voor de familie werden souvenirs ingekocht, zodat we niet met lege handen thuis zouden komen. Om 18.00 uur reden we met de bus verder naar Wenen, hier zou Hans, onze buschauffeur wisselen met 2 andere chauffeurs die ons dan weer naar NL brachten. Vlak voor de afslag naar de wisselplaats werden we opgeschrikt door een vreemde knal, het leek op een klapband. Aangekomen bij de wisselplaats bleek dit inderdaad zo te zijn. De achterband was lek en moest dus vervangen worden. Dikke pech, maar gelukkig stonden we op een parkeerplaats, bij een tankstation met koffie en WIFI. We hebben ons dus prima vermaakt met het bekijken van foto’s, de facebook pagina bijwerken, en een potje Uno. Na 3,5 uur konden we weer verder. De lampen in de bus gingen uit en iedereen kon slapen. Om 13.15 uur kwamen we aan in Genemuiden! Er stond ons een warm ontvangst te wachten, veel kennissen en familie stonden bij het Hervormd Centrum. Het was heerlijk om iedereen weer te zien na 12 dagen weggeweest te zijn. In het Hervormd Centrum hebben we de reis afgesloten. Daarna volgde het afscheid met elkaar en de Roemeniëreis was nu echt voorbij.

We zijn inmiddels een paar dagen thuis, en het normale ritme begint weer te komen. Maar elke dag, en bijna elk uur denken wij terug aan de geweldige reis die we hebben gemaakt. Bij familie en kennissen doen we ons verhaal over hoe goed en mooi het is geweest. We moeten het nu doen met de herinneringen en de duizenden foto’s die gemaakt zijn. Als leiding van een reis als deze is er veel voorbereiding aan vooraf gegaan. Wij hadden onze verwachtingen over hoe het zou zijn, maar één ding is zeker: hoe deze reis is verlopen hadden wij nooit durven dromen. Hiermee doelen we vooral op de geweldige groep die mee was, de inzet, betrokkenheid en gezelligheid van iedereen, de hartelijke gastvrijheid van de familie Visky / gemeenteleden en het programma wat goed verlopen is. Wij hebben enorm veel van deze reis geleerd. Tevens mochten we als leiding en groep ervaren dat God bij ons was, Hij heeft ervoor gezorgd dat alles zo perfect gelopen is. God is goed!
Op dit moment hebben we veelal heimwee naar de groep en onze Hongaarse vrienden in Roemenië. We missen de goede gesprekken rondom het kampvuur, de wachtrij voor de douche, de zangtalenten/nachtegaaltjes uit onze groep en de gezelligheid met elkaar.

Deze reis heeft ons doen laten zien dat wij het in Nederland geweldig goed hebben. We hebben met eigen ogen gezien in wat voor omstandigheden de mensen daar leven. Het werk wat wij als groep hebben gedaan is misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar we kunnen concluderen dat hulp in Oost-Europa ECHT nodig is!

Hartelijke groet,
Henk-Jan & Erna Last