Dinsdag, 17 juli

Hier ons powerteam opnieuw!
Wat een dag… gelukkig wisten we dit vanmorgen vroeg nog niet..
De dag ving aan met een heerlijk ontbijt, de mannen weken uiteen in drie teams, bijgestaan door vijf sterke dames. De vrouwen voerden hun huiselijke taken met veel vreugde uit en hebben vervolgens hun tweede VBK ochtend in Osorhei uitgevoerd. Gisteren was het wennen, taalbarrière, nieuwe omgeving e.d. speelden een rol. Nu was het al totaal anders, thema vandaag: Jezus is de goede herder, Hij wil ons leven leiden! De kinderen zongen uit volle borst ‘who is the King of te jungle’, ‘Abba vader’ enz. We leren hen daarnaast het Nederlandse themalied; ‘Ben je groot of ben je klein, of (….)’ enz. geweldig om te zien hoe snel ze het leren, en hoe blij ze het zingen. Mede dankzij de fijne hulpen uit de gemeente van ds. Visky.
Na een snelle lunch ( pannenkoeken met pasta, jam, rozijnprut en appelstroop)vlogen we met piepende banden Osorhei uit op weg naar Oradea waar ons tweede VBK programma ons stond op te wachten. Maar helaas, begon de grote ellende.
Stop! Halt! Politie… we vlogen naar onze stoelen, GORDELS VAST! Je ziet de gillende vrouwen met Hans gaan, haha te mooi. Maar goed; niets grappigs eigenlijk want daar ging Hans onze chauffeur hevig blozend richting toch wel nog enkele communistisch ogende blauwe uniformen… dit kon wel even duren dat was duidelijk.
We hebben 1,5 uur gewacht, tja die Roemenen hebben de tijd nodig. De boel bleek niet in orde, de tachograaf bleek niet te kloppen en tevens mieste er een bewijs om door Roemenië te dolen.. Wat een teleurstelling. Er stonden rond de 50-100! Roemeense kinderen reikhalzend naar ons uit te zien in de bergen! De vader van Ds. Visky gebeld (bekend bij enkelen van jullie) met Sandor onze Roemeense vriend van het Julia huis. Samen met Leander zijn ze zover gekomen dat het eindbedrag rond de 500 Euro is geworden. Het gebed wat we deden in de bus, naar aanleiding van de aanhouding werd verhoord. Hier zijn we erg dankbaar voor. God is groot!

Ons geduld,en creativiteit wordt nogal op de proef gesteld. In plaats vaneen wandeling naar het park, met daar activiteiten, moesten we een plaatsvervangend programma bedenken. In overleg met Melinda en Sandor (lees: Engels/ Duits/ Geallemuuniger/ handen & voeten elkaar proberen te begrijpen) werd besloten dat we de kinderen van het Julia huis mee zouden nemen in de bergen naar de kinderen daar, we werden er met veel enthousiasme onthaald. Heel indrukwekkende om met onze luxe touringcar het platteland op te gaan, te zien waar de kinderen dag in dag uit leven, ons te verplaatsen in hun leefomgeving. Wat een voorrechten hebben wij!
We hebben heerlijk met de kinderen buiten spelletjes gedaan, het ‘dam dam di di dam dam’ spel is zeer aantrekkelijk. Samen gebeden, kinderen mochten zelf bidden. Wat een vrijmoedigheid en dankbaarheid. We werden er door geroerd. Wat is het nodig om samen stil te zijn.

De klusgroep heeft goede vorderingen gemaakt. 1 appartement is op wat laatste dingen klaar, de andere teams zijn ook al goed op weg. Ze zijn opnieuw op de proef gesteld door veel afbladderende verf, beperkingen die Roemenen dagelijks tegenkomen, en tijdgebrek. We willen zoveel! We doen ons uiterste best om een prachtig stukje vakwerk neer te zetten. Het is geweldig om samen bezig te zijn in Gods koninkrijk, en om in Ds. Visky ’s woorden te spreken, “We are all one family in Christ!”
We zijn nu bijna allen fris gedoucht, heerlijke kip met rijst achter de koezn’ en samen Bijbelstudie gedaan.
De mannen maken het kampvuur aan, geweldig hier. We gaan er vanavond vroeg in, gisteravond is het laat geworden.
We willen jullie een hartelijke groet overbrengen, van ons allen. Wat ervaren we een meeleven.
Willen jullie aan ons denken in jullie gebed?
Lieve groeten,
Jolanda Barneveld & Annegreet van Dieren
Ps. Lieve Rosalie, Jan en Sanneke.. mama mist jullie.. :) Dikke zoen!